Babalar, Engelli Çocuklarinin Eğitiminde Sorumluluk Üstlenmek İstemiyor
BURSA / KARACABEY (CİHAN) – Engelli çocuğun eğitiminde ailenin etkisi çok fazla. Ailede yer alan anne, baba ve kardeşlerin sürekli destek vermesi gerekiyor. Özellikle kırsal kesimde engelli çocukların eğitiminde babaların gereken desteği vermemesi eğitimcilerin önünde bir engel olarak duruyor.
Bursa’nın Karacabey ilçesinde Sırabademler Mahallesi Ortaokul Caddesi’nde bir yıl önce hizmete başlayan Simalar Özel Eğitim ve Rehabilitasyon Merkezi’nin kurucusu Remzi Güvendik, engelli çocukların eğitiminde babaların yeterli duyarlılığı göstermediğini gözlemlediklerini kaydetti. Güvendik, devletin son yıllarda engellilerin eğitimine büyük önem verdiğini, sosyal güvencesinin olup olmadığına bakılmaksızın engelli çocukların tüm masraflarının devlet tarafından karşılanmasına rağmen kimi ailelerin engelli çocuğunu gizlemeye devam ettiğini aktardı.
Rehabilitasyon merkezine tekerlekli sandalyede gelen çocukların bir süre sonra yürüdüğünü görmenin kendilerini motive ettiğini anlatan Güvendik, “Bu çocuklar bizim bir parçamız, toplumun bir parçası. Onlara acıyarak bakmak ve bu şekilde iletişim kurmaya çalışmak son derece yanlış. Amacımız, zihinsel engelli çocukları, anne-babaya ihtiyaç duymadan sosyal ihtiyaçlarını karşılayabilecek düzeye getirmektir. Hemen herkesin başına gelebilecek bir kaza ile engelli durumuna düşme ihtimali var. Bu insanların toplum içinde kimseden yardım almadan asgari ihtiyaçlarını karşılayabilecek seviyeye ulaşmaları ortak gayemiz olmalı.” diye konuştu.
Engelli çocukların eğitiminde ailenin sürekli başrolde olması gerektiğinin altını çizen Güvendik, “Çocukların özrünü kabul etmeyen kimi aileler kendilerine zarar verecek, engelli çocuğunun gelişimini olumsuz etkileyecek tepkiler veriyor. Bazı anne babalar çocuğunun çevreden sakınırlar, saklarlar ve eve kapanırlar. Bu durumda aile Sosyal Hizmet Uzmanı veya psikologdan yardım almalıdır. Uzmanlar aile üyelerinin çocuğun engeli ile birlikte kabul etme sürecinde yardımcı olacaktır. Anne – babalar, çocuklarının en az engelli çocuğu sevdikleri kadar çok sevdiklerini iletmek ve hissettirmek zorundadırlar. Diğer çocuklarına da mutlaka zaman ayırmaları ve onların ihtiyaçlarını fark ettiklerini göstermelidirler.” dedi.
Sorumluluğu paylaşmada babaların pasif kaldığını ifade eden Güvendik, “Anneler, engelli çocuğunu en iyi şekilde tanıyan, onunla daha uzun zaman dilimi içinde birlikte olan ve onun temel bütün ihtiyaçlarını karşılayandır. Çocuğunun eğitim ve rehabilitasyon hizmetleri almasında en çok anneler ilgilenmektedir. Uzmanlardan aldığı bilgileri evde uygulayandır. Anne bu özverisini yalnız yapmamalı, baba da bu sürece katılımını sağlamalıdır. Engelli çocuklarına karşı ilgisiz kalan babalar bu konuda kendini sorgulamalı ve eşine destek sağlamalıdır. Babalar engelli çocukların etkinliklere katılmasına ve eğitimde başarılı olmasında çaba göstermelidir. Yapılan araştırmalarda, babaların engelli çocukları ile ilgilenmesi durumunda çocukların eğitim ve rehabilitasyonda daha başarılı oldukları ortaya çıkmıştır.” şeklinde görüşlerini açıkladı.
Güvendik, rehabilitasyon merkezinde branşında uzman kadro tarafından down sendromlu, sistik sendromlu, asperger sendromlu, reed sendromlu, orta ve hafif dereceli zihinsel engelli çocukların eğitiminin yanı sıra fizik tedavi hizmetleri (spastik engelli çocuklar için), hiperaktif konuşma bozuklukları, davranış bozuklukları, öğrenme güçlüğü çeken çocukların eğitimi, okul uyum problemleri, okul başarısızlıkları ve aile rehberlik ve psikolojik danışma hizmetleri verildiğini sözlerine ekledi.
Haberi yazan 